Biografia
Adolf Ciborowski, polski architekt i urbanista. Przez całe życie głównie związany z Warszawą. Tuż po wojnie pracował w Biurze Odbudowy Stolicy, w następnych latach był głównym urbanistą w Komitecie ds. Urbanistyki i Architektury, naczelnym architektem miasta. W latach 1964–1967 był naczelnym dyrektorem programu ONZ do odbudowy Skopje
Przed migracją
Rok 1945 był to jednym z szczęśliwszych a jednocześnie z trudniejszych momentów w życiu Warszawy i jego mieszkańców. Z jednej strony tak upragniony pokój, z drugiej w większości spalone, zrujnowane miasto. Gruzy, zaminowane ruiny, masowe groby, zniszczenia do jakich doszło wpierw wraz z upadkiem Powstania w Getcie Warszawskim a następnie Powstania Warszawskiego teoretycznie przekreślały szansę na odbudowanie normalnego życia stolicy. Jednak dosyć szybko stwierdzono, że Warszawę należy odbudować. Być może impulsem byli powracający do miasta ocalali mieszkańcy, któzy pomimo wszystko jakoś starali zorganizować sobie życie, w nowej/starej przestrzeni i rzeczywistości. Już w lutym 1945 roku powołano do życia Biuro Odbudowy Stolicy, które zatrudniało architektów, urbanistów, inżynierów, prawników i ekonomistów.
Jednym z członków BOSu był Adolf Ciborowski , w 1946 świeżo upieczony absolwent wydziału architektury na Politechnice Warszawskiej. Od urodzenia związany z Warszawą. Od 1946 roku, praktycznie nieprzerwanie działał na rzecz jej odbudowy i budowy, jako członek BOSu, naczelny architekt czy główny urbanista miasta. Jego doświadczenie w planowaniu i odbudowie zostało docenione i wykorzystane prawie dwadzieścia lat po powołaniu do życia Biura Odbudowy Miasta Warszawy.
Migracja — motywacja
26 lipca 1963 roku o godzinie 5:17 Skopje nawiedziło silne trzęsienie ziemi.
Trwało niecałe 20 sekund. W tym czasie ponad 70 procent budynków mieszkalnych miasta uległo zniszczeniu. W jego rezultacie życie straciło 1070 osób, ponad 3 tysiące odniosło obrażenia, a 150 tysięcy straciło dach nad głową. Skala zniszczeń i ilość ofiar poruszyły elity polityczne i opinię publiczną nie tylko w Jugosławii, ale na całym świecie. Jugosłowiański rząd dość sprawnie i szybko rozpoczął akcję ratunkową, wokół miasta organizowano obozy dla ocalałych bezdomnych mieszkańców. Organizacja Narodów Zjednoczonych natychmiast zaczęła organizować międzynarodową pomoc humanitarną i przygotowywać plany odbudowy miasta.
Migracja – adaptacja
Dyrektorem programu ONZ do odbudowy Skopje w 1964 roku został Adolf Ciborowski, architekt mający duże doświadczenie w planowaniu odbudowy miasta. Wraz z architektami i planistami z całego świata a w dużej mierze z Polski zaplanowano odbudowę stolicy Macedonii tak by ją zabezpieczyć przed ewentualnymi trzęsieniami w przyszłości. Rozproszono zabudowę i ograniczono jej wysokość, prócz tego zaplanowano też komunikację miejską. Dojazd do pracy z jakiegokolwiek punktu miasta miał nie przekraczać 45 minut. W swojej pracy zastosowali najnowocześniejsze, jak na owe czasy, metody planowania.
Stolica Macedonii istnieje do dziś dzięki pracy Ciborowskiego oraz zespołu polskich architektów. Często ta praca bywa niedoceniana ze względu na kontrowersje estetyczne, które wzbudza Skopje. Być może jednak na fali zainteresowania architekturą powojenną i ten rozdział w historii stolicy Macedonii doczeka się rehabilitacji.
